x
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡfIjdfthgAm
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLrwXOXHOmQ
فصل اول
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡw6JjMz4aiy
روزی روزگاری، در روستایی کوچک، دختری به نام سابرینا جوزف زندگی می‌کرد. او چشمانی آبی، موهایی زرد و ابروهایی زرد داشت و با مادر پیر و ضعیفش، بتی، زندگی می‌کرد. پدر سابرینا سال‌ها پیش فوت کرده بود و از آن زمان، او به تنهایی از مادرش مراقبت می‌کرد.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhdGZKHuuYQ
خانه آنها قدیمی و فرسوده بود. سقف خانه خراب بود و وقتی باران یا برف می‌بارید، آب به داخل نشت می‌کرد. در گوشه‌ای از خانه، تختی با پایه شکسته وجود داشت که با آجری تکیه داده شده بود - بتی روی آن می‌خوابید. زیر تخت یک جعبه مقوایی بود که سابرینا شب‌ها از آن به عنوان تشک استفاده می‌کرد.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsMrBb7bsXw
یک روز صبح، سابرینا از خواب بیدار شد، دست و صورتش را شست و رفت تا انباری را بررسی کند. فقط یک تکه نان و کمی پنیر باقی مانده بود. آهی کشید، آنها را در بشقابی گذاشت و برای مادرش آورد.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGz6GXmTA7M
«صبح بخیر، مامان قشنگم. بفرمایید، صبحانه‌تان را بخورید و بعد داروهاتان را مصرف کنید. من باید بروم سر کار.» او گفت.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡtXBKhFwTEQ
مادرش به آرامی پاسخ داد: «دختر عزیزم، داروهایم تمام شده. می‌توانی موقع برگشت مقداری تهیه کنی؟»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqQd3JvJwfu
سابرینا پیشانی مادرش را بوسید. «البته، مامان.»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcmx6r2vEqv
لباس‌هایش را عوض کرد و رفت. سابرینا در یک کارگاه خیاطی کوچک کار می‌کرد. رئیسش، آقای فرانسیس، مردی تپل با ابروهای مشکی پرپشت، سبیل و چشمان تیره بود. او در آنجا با دختر دیگری به نام کاترینا کار می‌کرد که او هم چشم و ابروی تیره‌ای داشت.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYHQsfed5aZ
وقتی سابرینا وارد کارگاه شد، سلام کرد و گفت: «صبح بخیر، آقای فرانسیس.»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJOJ8aka03R
او در حالی که وارد می‌شد و پشت میزش می‌نشست، گفت: «صبح بخیر، خانم جوزف. لطفاً به دفتر من تشریف بیاورید.»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡc5PxHrYmYO
سابرینا نگاهی گیج به کاترینا انداخت که کاترینا فقط شانه‌هایش را بالا انداخت. سابرینا نفس عمیقی کشید و وارد دفتر شد.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7jq00iqcWu
«بله، آقا؟» او پرسید.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡosg5GmIbxy
آقای فرانسیس با لحنی پشیمان گفت: «خانم جوزف، متاسفم که باید شما را رها کنیم. یکی از مشتریان از کار شما راضی نبود.»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzUHAZustkC
سابرینا التماس کرد: «اما آقا، من به این شغل نیاز دارم.»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjZiXpskvss
«متاسفم، خانم جوزف. تصمیم من قطعی است.»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyo4uRfIiXg
بغضی گلوی سابرینا را گرفت. او با ناراحتی و آهی عمیق از کارگاه بیرون آمد. با خودش زمزمه کرد: «باید یه کار دیگه پیدا کنم.»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡte2yQxVgEx
او در روستا پرسه می‌زد و از هر مغازه‌ای سوال می‌کرد، اما هیچ‌کس استخدام نمی‌کرد. ناامید، روی نیمکتی نشست و سرش را پایین انداخت.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxkQ8er5zHT
سپس ایده‌ای به ذهنش رسید: می‌توانست موهایش را بفروشد.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9tEqD18Why
او بی‌سروصدا به خانه برگشت. مادرش خواب بود. سابرینا با لبخندی غمگین، به آشپزخانه رفت و یک قیچی پیدا کرد. موهای طلایی‌اش را بافت، آنها را کوتاه کرد و بی‌صدا از خانه بیرون رفت. به مغازه کلاه گیس فروشی رفت و موهایش را فروخت.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡI4L5gHuBJL
همین که با مقدار کمی پول از مغازه بیرون آمد، مردی توجهش را جلب کرد. او چشمان آبی و موهای مشکی داشت و برای اینکه شناخته نشود، کت بلند و کلاهی به سر گذاشته بود. نام او جکسون بود، مرد ثروتمندی که سعی می‌کرد مورد توجه قرار نگیرد.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡp9yoHPERDl
وقتی سابرینا او را دید، گونه‌هایش سرخ شد، بدنش گرم شد و دستانش عرق کرد - انگار در نگاه اول عاشق شده بود.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡfkldFQt4pI
درست در همان لحظه، یک دزد به او برخورد کرد. او به زمین افتاد و پول‌هایش پخش شد. دزد پول‌ها را قاپید و فرار کرد. سابرینا سعی کرد او را تعقیب کند، اما پایش آسیب دیده بود و نمی‌توانست حرکت کند.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkGipcNUKBU
جکسون بلافاصله به دنبال دزد دوید. او را در کوچه‌ای تعقیب کرد و با مشت به صورتش کوبید و پول را از او پس گرفت. او به سمت مغازه کلاه گیس فروشی دوید.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡF3ZfHsFujX
سابرینا روی نیمکتی در همان نزدیکی نشسته بود و گریه می‌کرد. جکسون به او نزدیک شد.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmdJUvspmQd
«حالت خوبه؟» پرسید.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcuKGbXM29v
او هق هق کنان گفت: «او پولم را گرفت...»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7lys1erD4L
جکسون در حالی که پول را به سمتش دراز می‌کرد، گفت: «من آن را برایت پس گرفتم.»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJnUfCh0SYK
سابرینا سرش را بالا آورد، پول را در دستان او دید و چهره‌اش از آسودگی روشن شد.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBgvAosZfFF
«خیلی ممنونم.»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡE4jmyyjDY5
«خواهش می‌کنم. می‌خوای ببرمت کلینیک واتسون؟ اون پا خیلی بد به نظر می‌رسه.»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡE9SGM7Vk0y
«نه، ممنون. حالم خوب میشه.»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡu61H23AV7r
«پس حداقل بذار تا خونه همراهیت کنم.»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcUlf0zC1KX
سابرینا مکثی کرد، سپس سر تکان داد. «باشه.»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWNTwH5uFb7
جکسون پیشنهاد داد: «به من تکیه کن تا راحت‌تر راه بروی.»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ19cKKgQVq6
دوباره سر تکان داد و به او تکیه داد. با هم سوار کالسکه شدند. سابرینا از پنجره به بیرون نگاه می‌کرد در حالی که جکسون نمی‌توانست نگاهش را از او بردارد.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgqpAP3vmqZ
او به آرامی گفت: «لطفاً اینجا توقف کنید.»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTDh52Rs6Cc
جکسون به کالسکه‌چی گفت بایستد و کمکش کرد پایین بیاید. نگاهی به خانه‌ی فرسوده‌ی او انداخت و غمی عمیق بر دلش نشست.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡk2ZIoIw0EH
سابرینا گفت: «دوباره از شما متشکرم.»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡtnnJi7HOrt
او پاسخ داد: «چیزی نبود.»
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhYtBXfEngh
او لبخندی زد و وارد خانه‌اش شد. جکسون به کالسکه برگشت و از پنجره به بیرون نگاه کرد، در حالی که هنوز افکارش متوجه سابرینا بود.
117Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡvK8QJIedUt
