x
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRLPHKcOaMn
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDE8u0enMKb
فصل اول
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkTshFmBMCE
روزی روزگاری، در روستایی کوچک، دختری به نام سابرینا جوزف زندگی می‌کرد. او چشمانی آبی، موهایی زرد و ابروهایی زرد داشت و با مادر پیر و ضعیفش، بتی، زندگی می‌کرد. پدر سابرینا سال‌ها پیش فوت کرده بود و از آن زمان، او به تنهایی از مادرش مراقبت می‌کرد.
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9ryIdAjeLF
خانه آنها قدیمی و فرسوده بود. سقف خانه خراب بود و وقتی باران یا برف می‌بارید، آب به داخل نشت می‌کرد. در گوشه‌ای از خانه، تختی با پایه شکسته وجود داشت که با آجری تکیه داده شده بود - بتی روی آن می‌خوابید. زیر تخت یک جعبه مقوایی بود که سابرینا شب‌ها از آن به عنوان تشک استفاده می‌کرد.
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0UaG6fsCeL
یک روز صبح، سابرینا از خواب بیدار شد، دست و صورتش را شست و رفت تا انباری را بررسی کند. فقط یک تکه نان و کمی پنیر باقی مانده بود. آهی کشید، آنها را در بشقابی گذاشت و برای مادرش آورد.
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYOjmj0dHpw
«صبح بخیر، مامان قشنگم. بفرمایید، صبحانه‌تان را بخورید و بعد داروهاتان را مصرف کنید. من باید بروم سر کار.» او گفت.
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡM3q2r0hzYr
مادرش به آرامی پاسخ داد: «دختر عزیزم، داروهایم تمام شده. می‌توانی موقع برگشت مقداری تهیه کنی؟»
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVaGVlPNRHC
سابرینا پیشانی مادرش را بوسید. «البته، مامان.»
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡvzMlG59p9D
لباس‌هایش را عوض کرد و رفت. سابرینا در یک کارگاه خیاطی کوچک کار می‌کرد. رئیسش، آقای فرانسیس، مردی تپل با ابروهای مشکی پرپشت، سبیل و چشمان تیره بود. او در آنجا با دختر دیگری به نام کاترینا کار می‌کرد که او هم چشم و ابروی تیره‌ای داشت.
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡCU3hAxlPQs
وقتی سابرینا وارد کارگاه شد، سلام کرد و گفت: «صبح بخیر، آقای فرانسیس.»
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBnyMxcjqvT
او در حالی که وارد می‌شد و پشت میزش می‌نشست، گفت: «صبح بخیر، خانم جوزف. لطفاً به دفتر من تشریف بیاورید.»
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0cp15dJjem
سابرینا نگاهی گیج به کاترینا انداخت که کاترینا فقط شانه‌هایش را بالا انداخت. سابرینا نفس عمیقی کشید و وارد دفتر شد.
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUP80IVcyVg
«بله، آقا؟» او پرسید.
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡD0NTwALeRs
آقای فرانسیس با لحنی پشیمان گفت: «خانم جوزف، متاسفم که باید شما را رها کنیم. یکی از مشتریان از کار شما راضی نبود.»
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWqSUQEIL9f
سابرینا التماس کرد: «اما آقا، من به این شغل نیاز دارم.»
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmvyc4TfBCW
«متاسفم، خانم جوزف. تصمیم من قطعی است.»
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGEImHgBzCq
بغضی گلوی سابرینا را گرفت. او با ناراحتی و آهی عمیق از کارگاه بیرون آمد. با خودش زمزمه کرد: «باید یه کار دیگه پیدا کنم.»
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡViGcAdWGyf
او در روستا پرسه می‌زد و از هر مغازه‌ای سوال می‌کرد، اما هیچ‌کس استخدام نمی‌کرد. ناامید، روی نیمکتی نشست و سرش را پایین انداخت.
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8uSyE4hfhj
سپس ایده‌ای به ذهنش رسید: می‌توانست موهایش را بفروشد.
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡE8iZtkUorC
او بی‌سروصدا به خانه برگشت. مادرش خواب بود. سابرینا با لبخندی غمگین، به آشپزخانه رفت و یک قیچی پیدا کرد. موهای طلایی‌اش را بافت، آنها را کوتاه کرد و بی‌صدا از خانه بیرون رفت. به مغازه کلاه گیس فروشی رفت و موهایش را فروخت.
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdRUG016lTl
همین که با مقدار کمی پول از مغازه بیرون آمد، مردی توجهش را جلب کرد. او چشمان آبی و موهای مشکی داشت و برای اینکه شناخته نشود، کت بلند و کلاهی به سر گذاشته بود. نام او جکسون بود، مرد ثروتمندی که سعی می‌کرد مورد توجه قرار نگیرد.
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKfljoopSOJ
وقتی سابرینا او را دید، گونه‌هایش سرخ شد، بدنش گرم شد و دستانش عرق کرد - انگار در نگاه اول عاشق شده بود.
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡk02yQSVtf2
درست در همان لحظه، یک دزد به او برخورد کرد. او به زمین افتاد و پول‌هایش پخش شد. دزد پول‌ها را قاپید و فرار کرد. سابرینا سعی کرد او را تعقیب کند، اما پایش آسیب دیده بود و نمی‌توانست حرکت کند.
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqe5WRF1wqQ
جکسون بلافاصله به دنبال دزد دوید. او را در کوچه‌ای تعقیب کرد و با مشت به صورتش کوبید و پول را از او پس گرفت. او به سمت مغازه کلاه گیس فروشی دوید.
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1VKXLxpqYY
سابرینا روی نیمکتی در همان نزدیکی نشسته بود و گریه می‌کرد. جکسون به او نزدیک شد.
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUUinGidp09
«حالت خوبه؟» پرسید.
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡvm6xb3JIfT
او هق هق کنان گفت: «او پولم را گرفت...»
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2D8nGG0sHV
جکسون در حالی که پول را به سمتش دراز می‌کرد، گفت: «من آن را برایت پس گرفتم.»
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGVIpic6l8C
سابرینا سرش را بالا آورد، پول را در دستان او دید و چهره‌اش از آسودگی روشن شد.
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ44Z8WsuX3r
«خیلی ممنونم.»
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1qXaBd0wXM
«خواهش می‌کنم. می‌خوای ببرمت کلینیک واتسون؟ اون پا خیلی بد به نظر می‌رسه.»
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡy1QhQVjsvj
«نه، ممنون. حالم خوب میشه.»
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgcQRwZJWQM
«پس حداقل بذار تا خونه همراهیت کنم.»
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6UPeUMBelt
سابرینا مکثی کرد، سپس سر تکان داد. «باشه.»
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5x1CVaanhn
جکسون پیشنهاد داد: «به من تکیه کن تا راحت‌تر راه بروی.»
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡStvvLE0uc5
دوباره سر تکان داد و به او تکیه داد. با هم سوار کالسکه شدند. سابرینا از پنجره به بیرون نگاه می‌کرد در حالی که جکسون نمی‌توانست نگاهش را از او بردارد.
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡz1Xy3MzwZ8
او به آرامی گفت: «لطفاً اینجا توقف کنید.»
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ71rFtRYsZW
جکسون به کالسکه‌چی گفت بایستد و کمکش کرد پایین بیاید. نگاهی به خانه‌ی فرسوده‌ی او انداخت و غمی عمیق بر دلش نشست.
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡT443FLl1EN
سابرینا گفت: «دوباره از شما متشکرم.»
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcSIQ08FSg7
او پاسخ داد: «چیزی نبود.»
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPbp849TgAw
او لبخندی زد و وارد خانه‌اش شد. جکسون به کالسکه برگشت و از پنجره به بیرون نگاه کرد، در حالی که هنوز افکارش متوجه سابرینا بود.
24Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡD6PHefqJHU
