x
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡvqVFN19MwN
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPBYrpBa9Wj
فصل اول
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡCeULsThbUL
روزی روزگاری، در روستایی کوچک، دختری به نام سابرینا جوزف زندگی می‌کرد. او چشمانی آبی، موهایی زرد و ابروهایی زرد داشت و با مادر پیر و ضعیفش، بتی، زندگی می‌کرد. پدر سابرینا سال‌ها پیش فوت کرده بود و از آن زمان، او به تنهایی از مادرش مراقبت می‌کرد.
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0qwm3wlST2
خانه آنها قدیمی و فرسوده بود. سقف خانه خراب بود و وقتی باران یا برف می‌بارید، آب به داخل نشت می‌کرد. در گوشه‌ای از خانه، تختی با پایه شکسته وجود داشت که با آجری تکیه داده شده بود - بتی روی آن می‌خوابید. زیر تخت یک جعبه مقوایی بود که سابرینا شب‌ها از آن به عنوان تشک استفاده می‌کرد.
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8MQbt9XmEh
یک روز صبح، سابرینا از خواب بیدار شد، دست و صورتش را شست و رفت تا انباری را بررسی کند. فقط یک تکه نان و کمی پنیر باقی مانده بود. آهی کشید، آنها را در بشقابی گذاشت و برای مادرش آورد.
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSLKVwEFAX2
«صبح بخیر، مامان قشنگم. بفرمایید، صبحانه‌تان را بخورید و بعد داروهاتان را مصرف کنید. من باید بروم سر کار.» او گفت.
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡEuRrV6DaZT
مادرش به آرامی پاسخ داد: «دختر عزیزم، داروهایم تمام شده. می‌توانی موقع برگشت مقداری تهیه کنی؟»
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDtL1CcjmrN
سابرینا پیشانی مادرش را بوسید. «البته، مامان.»
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6riqo2dYN5
لباس‌هایش را عوض کرد و رفت. سابرینا در یک کارگاه خیاطی کوچک کار می‌کرد. رئیسش، آقای فرانسیس، مردی تپل با ابروهای مشکی پرپشت، سبیل و چشمان تیره بود. او در آنجا با دختر دیگری به نام کاترینا کار می‌کرد که او هم چشم و ابروی تیره‌ای داشت.
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡIRnzKVuzi9
وقتی سابرینا وارد کارگاه شد، سلام کرد و گفت: «صبح بخیر، آقای فرانسیس.»
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6jzVyCDrV0
او در حالی که وارد می‌شد و پشت میزش می‌نشست، گفت: «صبح بخیر، خانم جوزف. لطفاً به دفتر من تشریف بیاورید.»
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0TS9hiAnmw
سابرینا نگاهی گیج به کاترینا انداخت که کاترینا فقط شانه‌هایش را بالا انداخت. سابرینا نفس عمیقی کشید و وارد دفتر شد.
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8OrCykmkOi
«بله، آقا؟» او پرسید.
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1MGAiW2KCx
آقای فرانسیس با لحنی پشیمان گفت: «خانم جوزف، متاسفم که باید شما را رها کنیم. یکی از مشتریان از کار شما راضی نبود.»
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAP7B1zHMHg
سابرینا التماس کرد: «اما آقا، من به این شغل نیاز دارم.»
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2wELV0FxF0
«متاسفم، خانم جوزف. تصمیم من قطعی است.»
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmhST3tyxJ7
بغضی گلوی سابرینا را گرفت. او با ناراحتی و آهی عمیق از کارگاه بیرون آمد. با خودش زمزمه کرد: «باید یه کار دیگه پیدا کنم.»
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjlXuZvWcL0
او در روستا پرسه می‌زد و از هر مغازه‌ای سوال می‌کرد، اما هیچ‌کس استخدام نمی‌کرد. ناامید، روی نیمکتی نشست و سرش را پایین انداخت.
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAm9PK0piMx
سپس ایده‌ای به ذهنش رسید: می‌توانست موهایش را بفروشد.
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhzqqAosa1S
او بی‌سروصدا به خانه برگشت. مادرش خواب بود. سابرینا با لبخندی غمگین، به آشپزخانه رفت و یک قیچی پیدا کرد. موهای طلایی‌اش را بافت، آنها را کوتاه کرد و بی‌صدا از خانه بیرون رفت. به مغازه کلاه گیس فروشی رفت و موهایش را فروخت.
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgQ3KZWLdlA
همین که با مقدار کمی پول از مغازه بیرون آمد، مردی توجهش را جلب کرد. او چشمان آبی و موهای مشکی داشت و برای اینکه شناخته نشود، کت بلند و کلاهی به سر گذاشته بود. نام او جکسون بود، مرد ثروتمندی که سعی می‌کرد مورد توجه قرار نگیرد.
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡHml6ce8LcB
وقتی سابرینا او را دید، گونه‌هایش سرخ شد، بدنش گرم شد و دستانش عرق کرد - انگار در نگاه اول عاشق شده بود.
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGSPL1mwngA
درست در همان لحظه، یک دزد به او برخورد کرد. او به زمین افتاد و پول‌هایش پخش شد. دزد پول‌ها را قاپید و فرار کرد. سابرینا سعی کرد او را تعقیب کند، اما پایش آسیب دیده بود و نمی‌توانست حرکت کند.
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡlC8oFqexoq
جکسون بلافاصله به دنبال دزد دوید. او را در کوچه‌ای تعقیب کرد و با مشت به صورتش کوبید و پول را از او پس گرفت. او به سمت مغازه کلاه گیس فروشی دوید.
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡd9iQyENLkp
سابرینا روی نیمکتی در همان نزدیکی نشسته بود و گریه می‌کرد. جکسون به او نزدیک شد.
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTo18F7N62v
«حالت خوبه؟» پرسید.
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDAx5wVbk5I
او هق هق کنان گفت: «او پولم را گرفت...»
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡn9oHvrVBAK
جکسون در حالی که پول را به سمتش دراز می‌کرد، گفت: «من آن را برایت پس گرفتم.»
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ48zRFnJZyJ
سابرینا سرش را بالا آورد، پول را در دستان او دید و چهره‌اش از آسودگی روشن شد.
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyjt5Ij4LOv
«خیلی ممنونم.»
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTSniWfUahp
«خواهش می‌کنم. می‌خوای ببرمت کلینیک واتسون؟ اون پا خیلی بد به نظر می‌رسه.»
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2Dpb3veKyl
«نه، ممنون. حالم خوب میشه.»
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5xYVG9uLr8
«پس حداقل بذار تا خونه همراهیت کنم.»
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyQ9wQ13yIH
سابرینا مکثی کرد، سپس سر تکان داد. «باشه.»
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNfhNHwWx5R
جکسون پیشنهاد داد: «به من تکیه کن تا راحت‌تر راه بروی.»
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡo1Vj07Wa7B
دوباره سر تکان داد و به او تکیه داد. با هم سوار کالسکه شدند. سابرینا از پنجره به بیرون نگاه می‌کرد در حالی که جکسون نمی‌توانست نگاهش را از او بردارد.
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡtFqd0XrV4C
او به آرامی گفت: «لطفاً اینجا توقف کنید.»
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWKy7AXgi6L
جکسون به کالسکه‌چی گفت بایستد و کمکش کرد پایین بیاید. نگاهی به خانه‌ی فرسوده‌ی او انداخت و غمی عمیق بر دلش نشست.
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyZxvo4JcOh
سابرینا گفت: «دوباره از شما متشکرم.»
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWG6rF77DTZ
او پاسخ داد: «چیزی نبود.»
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMOgOAfbDRZ
او لبخندی زد و وارد خانه‌اش شد. جکسون به کالسکه برگشت و از پنجره به بیرون نگاه کرد، در حالی که هنوز افکارش متوجه سابرینا بود.
119Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbbUIRQuBb2
