x
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡY2RrZbrEBe
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡROaGYmMGrY
فصل اول
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXS2ko28Uhc
روزی روزگاری، در روستایی کوچک، دختری به نام سابرینا جوزف زندگی می‌کرد. او چشمانی آبی، موهایی زرد و ابروهایی زرد داشت و با مادر پیر و ضعیفش، بتی، زندگی می‌کرد. پدر سابرینا سال‌ها پیش فوت کرده بود و از آن زمان، او به تنهایی از مادرش مراقبت می‌کرد.
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpo2h0DlEsd
خانه آنها قدیمی و فرسوده بود. سقف خانه خراب بود و وقتی باران یا برف می‌بارید، آب به داخل نشت می‌کرد. در گوشه‌ای از خانه، تختی با پایه شکسته وجود داشت که با آجری تکیه داده شده بود - بتی روی آن می‌خوابید. زیر تخت یک جعبه مقوایی بود که سابرینا شب‌ها از آن به عنوان تشک استفاده می‌کرد.
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡIFACe87mxm
یک روز صبح، سابرینا از خواب بیدار شد، دست و صورتش را شست و رفت تا انباری را بررسی کند. فقط یک تکه نان و کمی پنیر باقی مانده بود. آهی کشید، آنها را در بشقابی گذاشت و برای مادرش آورد.
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxFlnUiaDLY
«صبح بخیر، مامان قشنگم. بفرمایید، صبحانه‌تان را بخورید و بعد داروهاتان را مصرف کنید. من باید بروم سر کار.» او گفت.
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6KwLDsUkzS
مادرش به آرامی پاسخ داد: «دختر عزیزم، داروهایم تمام شده. می‌توانی موقع برگشت مقداری تهیه کنی؟»
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡvHvq5hmJQ2
سابرینا پیشانی مادرش را بوسید. «البته، مامان.»
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8Z8BKcO4c9
لباس‌هایش را عوض کرد و رفت. سابرینا در یک کارگاه خیاطی کوچک کار می‌کرد. رئیسش، آقای فرانسیس، مردی تپل با ابروهای مشکی پرپشت، سبیل و چشمان تیره بود. او در آنجا با دختر دیگری به نام کاترینا کار می‌کرد که او هم چشم و ابروی تیره‌ای داشت.
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWLE4KbD6ns
وقتی سابرینا وارد کارگاه شد، سلام کرد و گفت: «صبح بخیر، آقای فرانسیس.»
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9JVh2h5hSO
او در حالی که وارد می‌شد و پشت میزش می‌نشست، گفت: «صبح بخیر، خانم جوزف. لطفاً به دفتر من تشریف بیاورید.»
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsbsrD1rkhi
سابرینا نگاهی گیج به کاترینا انداخت که کاترینا فقط شانه‌هایش را بالا انداخت. سابرینا نفس عمیقی کشید و وارد دفتر شد.
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡHvuhzJ0JnJ
«بله، آقا؟» او پرسید.
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡlB5rhD36EB
آقای فرانسیس با لحنی پشیمان گفت: «خانم جوزف، متاسفم که باید شما را رها کنیم. یکی از مشتریان از کار شما راضی نبود.»
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡm5L8tA7n93
سابرینا التماس کرد: «اما آقا، من به این شغل نیاز دارم.»
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡtks9IIWROv
«متاسفم، خانم جوزف. تصمیم من قطعی است.»
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyef3bx7aLS
بغضی گلوی سابرینا را گرفت. او با ناراحتی و آهی عمیق از کارگاه بیرون آمد. با خودش زمزمه کرد: «باید یه کار دیگه پیدا کنم.»
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡA3LWaEBYNS
او در روستا پرسه می‌زد و از هر مغازه‌ای سوال می‌کرد، اما هیچ‌کس استخدام نمی‌کرد. ناامید، روی نیمکتی نشست و سرش را پایین انداخت.
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0q8lFMcboi
سپس ایده‌ای به ذهنش رسید: می‌توانست موهایش را بفروشد.
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUK4Ec7W4YJ
او بی‌سروصدا به خانه برگشت. مادرش خواب بود. سابرینا با لبخندی غمگین، به آشپزخانه رفت و یک قیچی پیدا کرد. موهای طلایی‌اش را بافت، آنها را کوتاه کرد و بی‌صدا از خانه بیرون رفت. به مغازه کلاه گیس فروشی رفت و موهایش را فروخت.
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡwpXBBmlQcW
همین که با مقدار کمی پول از مغازه بیرون آمد، مردی توجهش را جلب کرد. او چشمان آبی و موهای مشکی داشت و برای اینکه شناخته نشود، کت بلند و کلاهی به سر گذاشته بود. نام او جکسون بود، مرد ثروتمندی که سعی می‌کرد مورد توجه قرار نگیرد.
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡuGXpiLWUaK
وقتی سابرینا او را دید، گونه‌هایش سرخ شد، بدنش گرم شد و دستانش عرق کرد - انگار در نگاه اول عاشق شده بود.
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkS3bXFGJqB
درست در همان لحظه، یک دزد به او برخورد کرد. او به زمین افتاد و پول‌هایش پخش شد. دزد پول‌ها را قاپید و فرار کرد. سابرینا سعی کرد او را تعقیب کند، اما پایش آسیب دیده بود و نمی‌توانست حرکت کند.
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡryoEbpVIIf
جکسون بلافاصله به دنبال دزد دوید. او را در کوچه‌ای تعقیب کرد و با مشت به صورتش کوبید و پول را از او پس گرفت. او به سمت مغازه کلاه گیس فروشی دوید.
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsDhGfF7ZHr
سابرینا روی نیمکتی در همان نزدیکی نشسته بود و گریه می‌کرد. جکسون به او نزدیک شد.
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡve83Ye2XSa
«حالت خوبه؟» پرسید.
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡvwfUepj886
او هق هق کنان گفت: «او پولم را گرفت...»
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡykoJ2uplUB
جکسون در حالی که پول را به سمتش دراز می‌کرد، گفت: «من آن را برایت پس گرفتم.»
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAwG9M0yN7v
سابرینا سرش را بالا آورد، پول را در دستان او دید و چهره‌اش از آسودگی روشن شد.
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡF1ViFv9FpJ
«خیلی ممنونم.»
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡlgcQzLRz2b
«خواهش می‌کنم. می‌خوای ببرمت کلینیک واتسون؟ اون پا خیلی بد به نظر می‌رسه.»
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5QuQsvJ4Lk
«نه، ممنون. حالم خوب میشه.»
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡx9G0qHiOxF
«پس حداقل بذار تا خونه همراهیت کنم.»
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2Xn5MZmnQS
سابرینا مکثی کرد، سپس سر تکان داد. «باشه.»
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSsFMIp016V
جکسون پیشنهاد داد: «به من تکیه کن تا راحت‌تر راه بروی.»
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNrF8L4Fz7K
دوباره سر تکان داد و به او تکیه داد. با هم سوار کالسکه شدند. سابرینا از پنجره به بیرون نگاه می‌کرد در حالی که جکسون نمی‌توانست نگاهش را از او بردارد.
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmCumXb3Eno
او به آرامی گفت: «لطفاً اینجا توقف کنید.»
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡtiQrzQWKJA
جکسون به کالسکه‌چی گفت بایستد و کمکش کرد پایین بیاید. نگاهی به خانه‌ی فرسوده‌ی او انداخت و غمی عمیق بر دلش نشست.
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡeEtjzQOsD5
سابرینا گفت: «دوباره از شما متشکرم.»
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkeWddv9W4j
او پاسخ داد: «چیزی نبود.»
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhqRrPUfvNB
او لبخندی زد و وارد خانه‌اش شد. جکسون به کالسکه برگشت و از پنجره به بیرون نگاه کرد، در حالی که هنوز افکارش متوجه سابرینا بود.
28Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1pwhrsNumT
