x
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkEUvNFriEb
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡS1ydoGqpqd
فصل اول
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVeVcaSwtDj
روزی روزگاری، در روستایی کوچک، دختری به نام سابرینا جوزف زندگی می‌کرد. او چشمانی آبی، موهایی زرد و ابروهایی زرد داشت و با مادر پیر و ضعیفش، بتی، زندگی می‌کرد. پدر سابرینا سال‌ها پیش فوت کرده بود و از آن زمان، او به تنهایی از مادرش مراقبت می‌کرد.
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgKsg5Ha9VS
خانه آنها قدیمی و فرسوده بود. سقف خانه خراب بود و وقتی باران یا برف می‌بارید، آب به داخل نشت می‌کرد. در گوشه‌ای از خانه، تختی با پایه شکسته وجود داشت که با آجری تکیه داده شده بود - بتی روی آن می‌خوابید. زیر تخت یک جعبه مقوایی بود که سابرینا شب‌ها از آن به عنوان تشک استفاده می‌کرد.
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8S625pBqEm
یک روز صبح، سابرینا از خواب بیدار شد، دست و صورتش را شست و رفت تا انباری را بررسی کند. فقط یک تکه نان و کمی پنیر باقی مانده بود. آهی کشید، آنها را در بشقابی گذاشت و برای مادرش آورد.
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzP2t1CaNEd
«صبح بخیر، مامان قشنگم. بفرمایید، صبحانه‌تان را بخورید و بعد داروهاتان را مصرف کنید. من باید بروم سر کار.» او گفت.
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ4KZqC2NUpU
مادرش به آرامی پاسخ داد: «دختر عزیزم، داروهایم تمام شده. می‌توانی موقع برگشت مقداری تهیه کنی؟»
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNOrgu0Jr5X
سابرینا پیشانی مادرش را بوسید. «البته، مامان.»
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGLRhLTiIYP
لباس‌هایش را عوض کرد و رفت. سابرینا در یک کارگاه خیاطی کوچک کار می‌کرد. رئیسش، آقای فرانسیس، مردی تپل با ابروهای مشکی پرپشت، سبیل و چشمان تیره بود. او در آنجا با دختر دیگری به نام کاترینا کار می‌کرد که او هم چشم و ابروی تیره‌ای داشت.
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7pDEdQql8A
وقتی سابرینا وارد کارگاه شد، سلام کرد و گفت: «صبح بخیر، آقای فرانسیس.»
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡFthN4f8DnK
او در حالی که وارد می‌شد و پشت میزش می‌نشست، گفت: «صبح بخیر، خانم جوزف. لطفاً به دفتر من تشریف بیاورید.»
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7MHNWGF2W3
سابرینا نگاهی گیج به کاترینا انداخت که کاترینا فقط شانه‌هایش را بالا انداخت. سابرینا نفس عمیقی کشید و وارد دفتر شد.
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmK0iYTvIZN
«بله، آقا؟» او پرسید.
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdsykorprSg
آقای فرانسیس با لحنی پشیمان گفت: «خانم جوزف، متاسفم که باید شما را رها کنیم. یکی از مشتریان از کار شما راضی نبود.»
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9BvKlHbIyK
سابرینا التماس کرد: «اما آقا، من به این شغل نیاز دارم.»
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡaCOoxeVQvM
«متاسفم، خانم جوزف. تصمیم من قطعی است.»
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡurunKrGG5i
بغضی گلوی سابرینا را گرفت. او با ناراحتی و آهی عمیق از کارگاه بیرون آمد. با خودش زمزمه کرد: «باید یه کار دیگه پیدا کنم.»
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsUwNMclhc7
او در روستا پرسه می‌زد و از هر مغازه‌ای سوال می‌کرد، اما هیچ‌کس استخدام نمی‌کرد. ناامید، روی نیمکتی نشست و سرش را پایین انداخت.
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxv3XPkFLzo
سپس ایده‌ای به ذهنش رسید: می‌توانست موهایش را بفروشد.
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1sW4YvvWGx
او بی‌سروصدا به خانه برگشت. مادرش خواب بود. سابرینا با لبخندی غمگین، به آشپزخانه رفت و یک قیچی پیدا کرد. موهای طلایی‌اش را بافت، آنها را کوتاه کرد و بی‌صدا از خانه بیرون رفت. به مغازه کلاه گیس فروشی رفت و موهایش را فروخت.
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡEh1m0FGdEQ
همین که با مقدار کمی پول از مغازه بیرون آمد، مردی توجهش را جلب کرد. او چشمان آبی و موهای مشکی داشت و برای اینکه شناخته نشود، کت بلند و کلاهی به سر گذاشته بود. نام او جکسون بود، مرد ثروتمندی که سعی می‌کرد مورد توجه قرار نگیرد.
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡiFOhlWmCcS
وقتی سابرینا او را دید، گونه‌هایش سرخ شد، بدنش گرم شد و دستانش عرق کرد - انگار در نگاه اول عاشق شده بود.
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBSxuuNX3qn
درست در همان لحظه، یک دزد به او برخورد کرد. او به زمین افتاد و پول‌هایش پخش شد. دزد پول‌ها را قاپید و فرار کرد. سابرینا سعی کرد او را تعقیب کند، اما پایش آسیب دیده بود و نمی‌توانست حرکت کند.
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡj5muwrvKYm
جکسون بلافاصله به دنبال دزد دوید. او را در کوچه‌ای تعقیب کرد و با مشت به صورتش کوبید و پول را از او پس گرفت. او به سمت مغازه کلاه گیس فروشی دوید.
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡiiIpS6yWYx
سابرینا روی نیمکتی در همان نزدیکی نشسته بود و گریه می‌کرد. جکسون به او نزدیک شد.
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzOYuYi2dBU
«حالت خوبه؟» پرسید.
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7JGz321NNr
او هق هق کنان گفت: «او پولم را گرفت...»
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnrZKhh84IS
جکسون در حالی که پول را به سمتش دراز می‌کرد، گفت: «من آن را برایت پس گرفتم.»
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyFjE63zNSD
سابرینا سرش را بالا آورد، پول را در دستان او دید و چهره‌اش از آسودگی روشن شد.
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGjlFN6Ufmg
«خیلی ممنونم.»
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgn9bCTF50R
«خواهش می‌کنم. می‌خوای ببرمت کلینیک واتسون؟ اون پا خیلی بد به نظر می‌رسه.»
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPXfzZRBc4Q
«نه، ممنون. حالم خوب میشه.»
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡV3wQqDuNeM
«پس حداقل بذار تا خونه همراهیت کنم.»
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPuIPjclTyC
سابرینا مکثی کرد، سپس سر تکان داد. «باشه.»
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWp5Dt75LjO
جکسون پیشنهاد داد: «به من تکیه کن تا راحت‌تر راه بروی.»
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5BxgAd3sZq
دوباره سر تکان داد و به او تکیه داد. با هم سوار کالسکه شدند. سابرینا از پنجره به بیرون نگاه می‌کرد در حالی که جکسون نمی‌توانست نگاهش را از او بردارد.
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJthTgixFgw
او به آرامی گفت: «لطفاً اینجا توقف کنید.»
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYOBU1Lp4JA
جکسون به کالسکه‌چی گفت بایستد و کمکش کرد پایین بیاید. نگاهی به خانه‌ی فرسوده‌ی او انداخت و غمی عمیق بر دلش نشست.
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmBqh6r5lzM
سابرینا گفت: «دوباره از شما متشکرم.»
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡV58Ubh1ePl
او پاسخ داد: «چیزی نبود.»
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUyVSRPg1to
او لبخندی زد و وارد خانه‌اش شد. جکسون به کالسکه برگشت و از پنجره به بیرون نگاه کرد، در حالی که هنوز افکارش متوجه سابرینا بود.
48Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡlHlxG4qFxw
