KABANATA 1:Bestfriend Blues
“Roni!” sigaw ni Migs habang tumatakbo palapit, suot pa ang PE uniform niya at pawis na pawis. “Nag-iisa ka na naman dito sa rooftop. Anong drama mo na naman d’yan?”
Tinignan lang siya ni Roni habang hawak-hawak ang tetra pack ng juice. “Hindi lahat ng umaakyat dito may drama, Migs. Minsan kailangan ko lang ng tahimik.”
“E di sana sa library ka nagpunta.”
“E di sana hindi ka sumunod.” sabay irap.
Umupo si Migs sa tabi niya. Sandaling katahimikan. Tapos, tinapik niya ang tuhod ni Roni. “May dala akong chika.”
“Kung tungkol ‘yan kay Sir Greg at kay Ma’am Jenny, narinig ko na—at hindi siya chika kundi tsismis.”
“Hindi ‘yon!” sabay kuha ng chips sa bag ni Roni. “Yung tungkol kay Jerome.”
Napakunot-noo si Roni. “Yung Jerome na classmate natin sa Chem?”
“Oo. Nagtanong siya sa’kin kung may lakad ka raw this weekend.”
Tahimik si Roni. Napatingin siya sa dulo ng rooftop, parang may hinihintay na lumipad palabas ng bibig niya pero di niya masabi.
“Anong sinabi mo?” tanong niya sa dulo.
“Syempre sabi ko occupied ka. Saka di ba may paper pa tayo sa Filipino?”
Tumaas ang kilay ni Roni. “May paper tayo, o ikaw lang ang gusto kong kagrupo?”
“Pareho na rin ‘yon, ‘no. Tsaka hello, si Jerome ‘yon. Anong mapapala mo dun?”
“Baka companionship?” deadma si Roni. “Alam mo ‘yon? Parang hindi lang ako laging—”
“Kasama ko?” sabat ni Migs.
“Exactly,” sabay inom sa juice niya. “Teka, anong pakialam mo kung gusto ko mag-study date?”
“Study date?” tumaas ang boses ni Migs. “Roni, hindi mo ‘yan trip!”
“Bakit, ngayon ikaw na rin magdi-desisyon para sa’kin?”
Tumayo si Migs, biglang inalis ang jacket niya at inabot kay Roni. “Ayoko lang na may ibang guy na sumusubok sayo—lalo na kung hindi niya ako kayang tapatan.”
Nagkatinginan silang dalawa. Tila may nanahimik sa pagitan nila—hindi dahil walang masasabi, kundi dahil baka masyado nang marami.
Tahimik na tumayo si Roni at kinuha ang jacket, pero hindi niya sinuot. “Eh bestfriend mo lang naman ako, ‘di ba?” mahinang sabi niya. “Bakit ka galit?”
Hindi sumagot si Migs. Nakatitig lang siya sa kanya.
At si Roni? Naglakad palayo, dalang jacket, dala ang tanong na hindi niya alam kung kailan niya makukuha ang sagot.
Flashback – Two Weeks Ago
Canteen, lunch break
“Roni, bilisan mo! Maubusan na naman tayo ng pancit Malabon n’yan!” halos hilahin ni Migs ang bag ng kaibigan habang sumisiksik sa pila.
“Wag kang OA, may kikiam pa naman!” sabay tawa ni Roni, pero halatang mas excited siya sa food kaysa sa klase nilang susunod.
Pagkaupo nila sa paborito nilang mesa sa dulo, sabay silang tumingin sa tray. Isang order ng pancit Malabon, tig-isang stick ng kikiam, at dalawang gulaman.
“Alam mo, walang tatalo sa combo na ‘to,” sabi ni Migs, habang nilalagyan ng kalamansi ang pancit.
“Mas bagay pa sakin tong mga to kesa sa future boyfriend ko,” biro ni Roni.
“Excuse me, kahit magka-boyfriend ka pa, ako pa rin kakain ng kikiam mo pag di mo naubos.”
“Ang kapal ng mukha mo!”
Pero kahit nag-aasaran, sabay silang natawa.
Hindi nila alam na ilang linggo lang mula ngayon... hindi na kikiam ang pag-aagawan nila—kundi atensyon. At puso.
12Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAUo4zGDXMQ
Later that Night – Bahay ni Migs
“Yung Roni na naman ‘yan, ano?” sabay kurot ni Lola Milagring habang naglalagay ng hot compress sa likod niya.
“Grabe ‘La, wala naman akong sinasabi,” natatawang sabi ni Migs.
“Anak, kahit hindi mo sabihin, ‘yung ngiti mo pag siya ang pinag-uusapan, parang fiesta sa mukha mo.”
“Bestfriend ko lang siya.”
“Bestfriend, oo. Pero ‘pag hindi mo inamin sa sarili mo na higit pa ro’n ang nararamdaman mo, baka maagaw pa ‘yan ng iba,” sabay tapik ng lola sa hita niya.
Tahimik si Migs.
Napaisip.
Same Night – Bahay ni Roni
“May dala si Migs!” sigaw ni Mama habang binubuksan ang gate. “Paborito mong ensaymada mula kay Lola Milagring!”
“Tita, good evening po,” bati ni Migs habang pinapasok ng tatay ni Roni sa loob ng bahay.
“Grabe ka, Migs, parang anak ka na rin dito,” sabi ni Daddy ni Roni. “Kung hindi ka lang lalaki, baka iniisip na naming kayo na ng anak namin.”
Napatingin si Roni kay Migs.
Ngumiti lang siya. “Bestfriend lang po talaga.”
“Ewan ko sa inyo,” sabi ni Mommy. “Pero kung ako tatanungin, ang ganda ng chemistry n’yo. Hindi ‘yung sa lab ah—‘yung tunay.”
Nagkatinginan silang dalawa.
At sa isang iglap, parehong lumingon palayo. Natawa, pero sa ilalim ng ngiti nila... may bumubuntong-hininga na hindi masabi ang totoong iniisip.
