11Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVAdfcERoSx
Tahimik ang bahay. Hindi dahil gabi na, kundi dahil kahit ang tawa ay tila hindi makahanap ng lakas para kumawala.
Si Bentong, nakaupo sa luma nilang sofa, ang katawan bahagyang nakasandig sa kaliwa, at ang remote control ay parang mabigat na bakal sa kanyang kamay.
Pindot.11Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmrtkRm6EY0
Channel 36.11Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZZqpTdH5tQ
Reruns ng Wowie Wow Wow — ang show na minsang naging pangalawang tahanan niya.
Biglang sumabog ang tawa sa telebisyon. Bata pa siya roon. Maliksi, mabilis sa punchline. Ang buhok ay may gel pa. Suot ang lumang costume na laging kulang sa sukat—dahil nga isa siyang caricature, isang palabas, isang sidekick na kinatutuwaan.
“‘Pag hindi ka natawa sa akin, baka kulang ka lang sa tulog!” sigaw niya noon sa screen.
Sumabog ang tawanan. Studio lights. Palakpakan. May sumisigaw ng pangalan niya sa background: “Bentong! Bentong!”
Tahimik siya sa sofa. Hindi makatawa. Pero hindi rin mapigilan ang bahagyang pag-angat ng labi. Alaala iyon ng isang panahong buo pa ang mundo niya.
Pindot ulit.11Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡumwL9ZfEPI
Channel 27.11Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5xbwchpFlS
Lumang sitcom. Doon siya gumanap bilang janitor na nakakalimot ng pangalan ng amo.
“Ano ulit pangalan n’yo, bossing? Bosing? Bosang?”
Tawa ulit. Mas madami ngayon. Studio audience. Freeze frame. Ending credits.
Tiningnan niya ang sarili sa screen.11Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡblyBaE4jJs
Tawa.11Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8WACMXoAba
Tawa.11Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡywnloKRwBb
Tawa.
Pero ngayon… ang tawa ay tila may kaakibat nang kirot.
Humugot siya ng malalim na buntong-hininga. Pinikit ang mata.
“Hindi ako nagkulang noon,” bulong niya. “Hindi ako nagkulang sa patawa. Sa saya. Sa gulo. Pero bakit parang… iniwan ako ng lahat?”
May bahagyang kaluskos sa likod. Si Caloy, papasok sa sala, may dalang tubig.
“Hindi ka pa natutulog, Tay?”
Hindi siya agad sumagot. Pinanood lang niya ang sarili sa screen habang tumatawa sa isang eksena kung saan siya ay sinabuyan ng harina sa mukha.
“Naalala mo ba ‘to?” tanong ni Bentong.
Umupo si Caloy sa tabi niya. Tahimik.
“Naalala ko, oo. Bata pa ako n’un. Tuwing lalabas ka sa TV, nagtatalon ako sa harap ng screen. Akala ko ikaw si Superman. Pero… mas nakakatawa.”
Napangiti si Bentong. “Mas gusto ko ‘yan kaysa sa ‘Super Paos’ ako ngayon.”
Tahimik muli. Umalingawngaw ang tawa sa telebisyon, pero sa bahay, may bigat sa hangin.
“Tay,” simula ni Caloy. “Masaya ba ‘yon? Lahat ng ‘yon? ‘Yung trabaho mo sa TV?”
Napaisip si Bentong.11Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpdnX4La3Rq
“Masaya… kapag nasa gitna ako ng set. Kapag sumisigaw ang mga tao. Kapag tinatapik ako ng director sa balikat at sinasabihang ‘Ang galing mo, bro.’”
“Pero pag-uwi ko, pag tahimik na lahat, minsan… parang hindi ko alam kung totoo ‘yung halakhak.”
Napatungo si Caloy.
“Alam mo, Tay… akala ko noon, wala ka nang silbi. Sorry. Ang bigat sa dibdib. Pero nitong mga nakaraang linggo… lalo na noong pinagtawanan ka online… doon ko lang nakita ‘yung tapang mo.”
“Hindi ka lumaban, hindi ka nagalit. Tahimik ka lang. Tapos… bumalik ka pa sa kariton. Para magbenta. Para tumawa pa rin.”
Napaluha si Bentong. Hindi siya iyakin. Pero ibang klaseng iyak ‘to—hindi sa lungkot, kundi sa pag-unawang matagal na niyang hinihintay.
“Nagbago na ang panahon, Tay. Hindi na TV ang mundo. Pero ‘yung puso mo—’yung kayang tumawa at magpatawa kahit ikaw na ang tinatawanan—mas malakas pa rin kaysa sa lahat ng trending videos.”
Tahimik muli. Hindi kailangan ng tawa. Hindi kailangan ng palakpak.
Sa oras na iyon, sapat na ang tahimik na pagyakap ni Caloy sa kanyang balikat.
Makalipas ang ilang araw, natagpuan ni Bentong ang sarili sa harap ng maliit na screen. Pero hindi para panoorin ang sarili.11Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRto3pkVwNC
Sa halip, binuksan niya ang isang bagong folder sa lumang laptop.
File name: “Mga Totoong Tawanan”
Isa-isa niyang nilagay doon ang mga lumang clip niya, pero hindi ‘yung punchlines. Kundi ‘yung behind-the-scenes. Mga ngiting hindi scripted. Mga yakap ng staff. Mga salitang “Salamat, Kuya Bentong.”
At sa unang pagkakataon, tumawa siya nang walang iniisip. Hindi dahil sa joke.11Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkDkfOGr7XA
Hindi dahil sa palabas.11Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhoue2TIWUT
Kundi dahil sa totoo.
