7Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡaaiCkkax2E
Sa wakas, dumating din ang araw.7Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYGQZo6AZ5Q
Ang araw na muling nagharap kami.7Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡI8BdxapdVv
Hindi na ako umiwas. Hindi na ako nagtago.
Tumigil ang sasakyan ni Evelyn sa tapat ng gate namin. Bumaba siyang may dalang galit sa mga mata, ngunit wala na akong naramdaman kundi kalma. Tahimik akong lumabas ng bahay, bitbit ang tasa ng kape, walang bahid ng kaba sa bawat hakbang.
“Akala ko ba wala ka nang balak makipagkita?” bungad niya, halatang gigil, halatang gustong manggulo.
Tumingin lang ako sa kanya. Diretso. Hindi ako umurong, ni hindi ko binawi ang titig.
“Hindi ako lumapit sa’yo, Evelyn. Ikaw ang nandito ngayon,” mariin kong sagot, kalmadong tinikman ang mainit na kape.
“Ang kapal ng mukha mo,” singhal niya. “Matapos mong sirain ang pamilya ko, ganyan ka pa?”
“Sirain?” Bahagyang ngumiti ako. Hindi para mang-inis, kundi para ipakita kung gaano ako lumakas. “Alam mo, ilang beses ko na ‘yang narinig. Pero sa totoo lang, Evelyn, kailan mo ba ako narinig na nagsabi ng kahit ano laban sa’yo?”
Natahimik siya. Napakuyom ng kamao.
“Kahit isang beses, hindi kita siniraan. Hindi ako gumawa ng kwento. Hindi ako nagpakalat ng intriga. Ni hindi ako sumagot sa mga post mo. Taimik lang ako. Kasi alam ko, wala akong kasalanan.”
“Kasalanan mo na naging tanga ka.”
“Kung tanga akong magmahal, anong tawag sa asawa mong nagsinungaling sa’kin habang araw-araw kayong pinapakilala bilang buo at masaya?”
Biglang natahimik si Evelyn. Parang nabato ng batong matagal na niyang iniiwasan.
“Hindi ako pumayag noon,” patuloy ko. “Lahat ng sakit, lahat ng akusasyon, tinanggap ko. Pero hindi dahil totoo. Tinanggap ko kasi pagod na akong makipagtalo. Pagod na akong ipaliwanag ang sarili ko sa mga taong mas pipiliing maniwala sa ingay kaysa sa katotohanan.”
Huminga ako ng malalim. Hindi para humupa ang damdamin, kundi para linisin ang boses ko bago tuluyang humataw.
“Pero ngayon, Evelyn…” Lumapit ako ng bahagya sa kanya. “Hindi na ako tahimik. Hindi na ako pipikit habang nilalait ng katulad mong akala mo ay ikaw lang ang may karapatang masaktan.”
“Ginulo mo ang buhay namin, Kyla!” sigaw niya. “Ginulo mo ang asawa ko!”
“Hindi mo ba naririnig ang sarili mo?” sagot ko. “'Asawa mo' — eh siya itong lumapit sa’kin. Siya ang nagyabang na ‘single siya.’ Siya ang nagdala sa’kin sa pamilya niya. Siya ang nagpakilala sa’kin sa mga magulang niya na wala man lang nagbanggit na may asawa na pala siya. At ikaw, ikaw na asawa niya, kahit minsan ba ay nagpakita para sabihin ang totoo? Wala. Kasi pare-pareho kayong tahimik. Kaya wag mo kong sisisihin sa kasalanang hindi ko alam na ginagawa ko.”
Nanginginig na ang labi ni Evelyn. Pero hindi ko na siya kinabahan. Dahil sa unang pagkakataon, hawak ko ang armas na ‘di kailanman mapapantayan ng galit — katotohanan.
“Kung ikaw ang tunay na niloko, Evelyn, mas una akong nalinlang. Kasi kahit ako, hindi alam ang buong kwento. Pero sa pagitan nating dalawa, isa lang ang sinadyang magsinungaling — at hindi ako ‘yon.”
Nag-iipon siya ng luha sa gilid ng mata, pero ayaw niyang ipakita ang kahinaan. Nilunok niya ang pride, pero bitin pa rin siya sa sagot.
“Pinaikot niya tayong dalawa,” dagdag ko. “Pareho tayong naging biktima. Pero alam mo kung anong pagkakaiba natin?”
Hindi siya sumagot.
“Ako, pinili kong lumayo. Ikaw, pinili mong manira.”
Napalunok siya. Sa wakas, naglakad siya paatras. Pero bago pa siya makatalikod, tinawag ko siya.
“Evelyn,” sambit ko.
Lumingon siya, hindi na galit. Hindi na rin buo.
“Hindi kita inaaway. Pero hindi na rin ako pahuhuli. Hindi ko pinili ang gulong ito. Pero pinili kong lumaban ngayon — para sa sarili ko. Para sa karapatan kong muling mahalin ang sarili ko kahit may mga peklat pa akong dala.”
Tahimik siyang tinalikuran ako. Naglakad pabalik sa sasakyan niya. Walang drama. Walang suntukan. Pero ramdam kong tinamaan siya. Hindi ng galit — kundi ng bigat ng katotohanang hindi na ako ang dating Kyla.
Hindi na ako ang babaeng kayang yurakan dahil tahimik lang siya.7Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjO69FTsKs3
Hindi na ako ang babaeng tatanggapin ang mga salita kahit pa walang batayan.7Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡc11G4w13v4
At lalong hindi na ako ang babaeng magpapaloko sa ilalim ng maskara ng pag-ibig.
Ako na ang babaeng kayang humarap — mata sa mata, sugat sa sugat.7Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRB5W0DCDjz
Walang halong poot, pero may dalang tapang.7Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2IlRXzP8kj
Dahil hindi ako ang kalaban. Hindi ako ang nagsimula.7Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡF8BHu02iVb
Pero ako ang pipili ng wakas — isang wakas na hindi nasusulat ng iba.
